ایبوگا می‌تواند در ترک اعتیاد مؤثر باشد؛ مصرف مواد مخدر و اعتیاد به آن‌ها قدمتی دیرینه دارد. انسان‌ها از گذشته‌های دور با مصرف کردن برخی مواد اعتیادآور سعی می‌کردند عملکرد جسم و ذهنشان را تغییر دهند.
تغییر عملکرد مغز این افراد باعث می‌شد احساسی متفاوت را تجربه کنند. این حالت نشئگی ناشی از مصرف مواد است.
شروع اعتیاد
به مرور زمان که مقدار مصرف مواد و تعداد دفعات مصرف آن بیش‌تر می‌شد. بدن به وجود این مواد اعتیادآور عادت کرده و درنتیجه احتمال وابستگی به آن‌ها افزایش پیدا می‌کرد.
در صورتی که در اثر مصرف مکرر مواد مخدر وابستگی جسمی به این مواد بوجود می‌آمد عملکرد شخص مصرف‌کننده وابسته به وجود این مواد می‌شد. به طوری که اگر شخص مصرف ماده مذکور را قطع می‌کرد قادر نبود کار‌هایی را که برای ادامه زندگی ضروری است را به نحو احسن انجام دهد.
این وابستگی باعث می‌شد که همه جوانب زندگی فرد دچار اختلال شود و همه فکر و ذکر او مصرف ماده مخدر باشد. وابستگی جسمی به مواد اعتیادآور موجب می‌شود که فرد به اجبار آن ماده را مصرف کند تا عملکرد طبیعی داشته باشد. در صورتی که ماده از دسترس او خارج شده و نتواند آن را به دست آورده و مصرف کند بدن وی دچار اختلال کارکرد می‌شد.
این مسأله به شدت برای او ضجر‌آور می‌شد. و موجب می‌شد که افراد راه‌های مختلفی برای ر‌هایی از اعتیاد را امتحان کنند تا شاید بتوانند مصرف ماده اعتیادآور را ترک کرده و به زندگی عادی خود برگردند.
ایبوگا روشی برای ترک اعتیاد
انسان‌های گذشته روش‌های مختلفی را برای ترک اعتیاد را امتحان می‌کردند که یکی از آن‌ها مصرف پودر ریشه گیاهی به نام “ایبوگا” بود.
“ایبوگا” یا “ایبوگائین” نوعی ماده روانگردان طبیعی از نوع محرک‌های مغزی است که به طور طبیعی در ریشه برخی از گیاهان بومی غرب آفریقا مانند “تبرناته ایبوگا” و “وواکانگا افریکانا” یافت می‌شود.
بومیان آفریقایی از گذشته‌های دور از این ماده در مراسمات مذهبی خود استفاده می‌کردند. این افراد به مرور زمان متوجه شدند که این ماده می‌تواند در درمان اعتیاد به مواد مخدر مؤثر باشد.
“ایبوگا” یا همان “ایبوگائین”نوعی ماده توهم زای محرک است که امروزه در برخی از کشور‌های جهان مانند کانادا، هلند، مکزیک بعنوان روشی برای درمان اعتیاد مورد استفاده قرار می‌گیرد.
عملکرد ایبوگا
متأسفانه تحقیقات زیادی در مورد این ماده صورت نگرفته است اما ظاهراً “ایبوگا” روی تمام ناقل‌های عصبی شناخته اثر می‌گذارد که یکی از تأثیرات آن اثر ضد افسردگی است که این خاصیت “ایبوگا” ناشی از تأثیر آن روی سطح “سروتونین” مغز است.
مصرف “ایبوگا” در مقادیر کم محرکی خفیف بشمار می‌رود. افرادی که مقدار زیاد از این ماده را مصرف کرده‌اند دچار افکار هیجانی تحریک‌کننده و دربعضی موارد خوشایند یا هولناک را گزارش می‌کنند.
فرد معتادی که بمدت ۱۵ سال دچار اعتیاد به مواد مخدر بود پس از مصرف “ایبوگا” سه سال دور از اعتیاد بوده چنین تجربه‌اش را بیان می‌کند: مصرف “ایبوگا” مثل آن است که هزاران بار بمیری و به جهنم بروی.
“ایبوگا” با ایجاد نوعی تخلیه هیجانی، مصرف‌کننده را بر آن می‌دارد که دور مصرف هر ماده اعتیادآور را خط بکشد و دیگر به سمت اعتیاد نرود.
نکته مهم در مورد “ایبوگا” این است که مصرف مقدار زیاد “ایبوگا” می‌تواند باعث بروز مشکلات قلبی شود بنابرین از مصرف خودسرانه آن باید خودداری شود.