افرادی دچار این سو تفاهم هستند که قانونی شدن مصرف ماری جوانا یا گل در بعضی کشور‌ها بدین معنی است که مصرف آن هیچ مشکلی برای فرد ایجاد نمی‌کند و همه افراد این جوامع می‌توانند آن را مصرف می‌کنند. پرسشی که اینجا مطرح می‌شود این است که آیا مصرف ماری جوانا یا گل هیچ عارضه یا خطری ندارد؟ آیا در کشور‌هایی که مصرف ماری جوانا یا گل آزاد است همه افراد جامعه این ماده مخدر را مصرف می‌کنند؟ جواب این سؤالات یک نه بزرگ است. در این مقاله سعی داریم بصورت کاملاً واضح و شفاف به پاسخ این پرسش بپردازیم.
چرا نگهداری، فروش مصرف ماری جوانا یا گل در بعضی از کشور‌های جهان آزاد است؟
همانطور که می‌دانید در برخی از نقاط جهان مصرف ماری جوانا یا گل قانونی است. در این کشور‌ها براحتی می‌توان ماده مخدر گل یا همان ماری جوانا را خریده و مصرف کرد. کشور‌هایی مانند: اروگوئه، جامائیکا، هلند، کانادا، جمهوری چک، برزیل و برخی از ایالت‌های آمریکا.
دراین مناطق فروش، مصرف ماری جوانا یا گل و نگهداری آن ممکن است جرم نباشد. در این کشور‌ها مغازه‌ها و مراکزی وجود دارند که انواع نژاد‌های مختلف ماری جوانا، انواع سیگار، کیک، شکلات و نوشیدنی‌های ماریجوانا را به افراد متقاضی آن عرضه می‌کنند. اما علت این امر چیست؟ دولت‌ها از دیرباز راه‌های مختلفی را در جهت کنترل مصرف مواد مخدر امتحان کردند. از تلاش‌ها برای انهدام باند‌های قاچاق مواد مخدر گرفته تا از بین‌بردن محل‌های کشت این مواد در کوه‌ها و جنگل‌ها. یکی از این روش‌های مبارزه، شناسایی، کشف و انهدام مزارع کشت ماریجوانا بوده است.
مزارع ماریجوانا
دولت مزارعی که تحت کشت ماریجوانا قرار دارند را شناسایی کرده و اقدام به انهدام آن‌ها می‌کند. اما مسأله جالب اینجاست که از بین بردن مزارع کشت ماریجوانا باعث نایاب شدن و به طبع آن افزایش قیمت تمام شده این محصول برای مصرف‌کنندگان نمی‌شود!
یکی از علت ها این است که وقتی مزرعه ای شناسایی و نابود می‌شود یک مزرعه ای دیگری در نقطه ای دیگر و به دور از چشم دولت ایجاد می‌شود. دومین علت این است که قیمت ماری جوانا را خریداران عمده ماری جوانا و به اصلاح کارترهای این مواد تعیین می‌کنند نه کشاورزان پرورش دهنده ماریجوانا.
کشاورزان مجبورند محصول خود را با قیمت ناچیزی به دلالان و خریداران عمده می‌فروشند. بر فرض مثال اگر دولت به نحو احسنت عمل کند و مزارع زیادی را از بین ببرد. در نهایت می‌تواند قیمت تمام شده ماده مخدر برای مصرف‌کننده را دو برابر کند.
درحالی که فرد معتاد به مصرف ماری جوانا مجبور است آن را حتی به بهای پرداخت هزینه‌ای دو برابر و بیشتر مصرف کند. پس این چنین تلاش‌های دولت برای کنترل مصرف ماری جوانا یا گل تقریباً بی‌فایده است. اما چاره کار چیست؟ آیا راه دیگری برای کنترل مصرف وجود ندارد؟
نقش دولت‌ها در کنترل ماریجوانا
امروزه دولت‌ها بجای اینکه با کشاورزان پرورش دهنده ماریجوانا مبارزه کند سعی می‌کنند با عرضه‌کننده‌های مواد مخدر رقابت کنند. دولت‌ها نقش عرضه‌کننده قانونی مواد مخدر را بازی می‌کنند.
آن‌ها با کشت و فروش قانونی ماری جوانا سعی می‌کنند بازار آن را در دست خود بگیرند و قیمت تمام شده ماریجوانا را کاهش دهند تا دلال‌های مواد مخدر نیز قیمت خود را پایین بیاورند و از این طریق سود دلال‌ها و کارترهای مواد مخدر را به حداقل برسانند و آن‌ها را بیشتر و بیشتر تحت فشار قرار دهند.
از طرفی دولت با نظارت به مراحل کاشت، داشت و برداشت ماریجوانا، محصولی با کیفیت استاندارد تولید می‌کند. عوارض این محصول استاندارد به مراتب کمتر از موادی است که در بازار سیاه عرضه می‌شود. عوارضی که در اثر وجود ناخالصی‌های مواد مخدر خیابانی ایجاد می‌شود. بار سنگین این عوارض بر سیستم درمانی وارد می‌شود که نتیجه آن افزایش هزینه‌های درمانی دولت می‌باشد.
درضمن دولت با عرضه مستقیم ماده مخدر گل یا همان ماریجوانا اطلاعات نسبتاً دقیق از تعداد افراد دچار اعتیاد به این ماده، مقدار مصرف و همچنین عوارضی که بدنبال مصرف ماری جوانا یا گل ایجاد می‌شوند، بدست می‌آورد. این اطلاعات در سیاست‌های کلان کشور مورداستفاده قرار می‌گیرد.
حرف پایانی
در آخر و بطور خلاصه می‌توان اینطور نتیجه‌گیری کرد که علت قانونی بودن مصرف، فروش و نگهداری ماده مخدر گل یا ماری جوانا در بعضی از کشور‌های جهان بدون عارضه یا مفید بودن این ماده نیست.
فردی که معتاد به گل یا ماریجواناست مجبور است این ماده را تهیه و مصرف کند چه از ساقی سر کوچه و چه از طریق مراکز خرید قانونی ماریجوانا؛ حال اینکه دولت با ایجاد مراکز قانونی پخش ماری‌جوانای استاندارد هم با دلال‌ها و فروشندگان غیر قانونی ماری جوانا رقابت می‌کند و از این طریق آن‌ها را تحت فشار قرار می‌دهد و هم جنسی با عوارض کمتر و خالص‌تر در اختیار افراد وابسته به این مواد قرار می‌دهد تا در هزینه‌های خود صرفه‌جویی کند.